Ziekenhuizen bieden vaak uitzicht op grauw begrinte daken.
Grauw grint is eigenlijk een mooie ondergrond voor verbeelding.
Op de daken van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch schreef ik met wit grint korte zinnen die ik hoorde in het ziekenhuis. Uit hun context staan zinnen open voor een eigen verbeelding en krijgen zo een poëtische lading.
Voor een moment van herkenning, van dwaling, voor een glimlach, een mijmering, verwarring of voor een opgetrokken schouder.
Wellicht brengt het een gesprek op gang, geeft het troost, inzicht, moed… een goed gemoed.

De Taalstaat besteedde er aandacht aan